‘’KABAYAN
JANTEN BOYBAND’’
Lima taun baheula Kabayan jeung Iteung meunang pagawean anu resikona kedah
misahkeun manehna duaan.Sateuacan eta,manehna dua’an ngikrarkeun janji satia.
Geus
lima taun teh Kabayan balik ka kampung tapina iteung mah henteu,kunaonnya?Kieu
caritana
Kabayan :”Nyokap…!Nyokap…! Kabayan uih!yeuh mawa TV khusus
keur Nyokap.”(Gogorowokan bari lulumpatan)
Ambu :”Naon ari
maneh,Ambu disebat make-up,asal maneh nyahonya Kabayan,kieu-kieu teh Ambu pas
keur ngora tara make up-make upan da geus geulis Ambu mah,malah panggeulisna
sakampung.”
Kabayan :’Huuuu,si Ambu mah da mahiwal
wae lain make-up ambu,nyokap,hartina teh ema,meuni kitu ge teu apal.”
Ambu :”Ah maneh
mah Kabayan,di kampung siga kieu mah,mana nyaho basa anu kararitu,geuslah maneh
istirahat heula,buru hurungkeun TVna,ambu bade nongton Darso.”
Kabayan :”Heu si Ambu mah ari Kabayan
mawa anu dipikareseup Ambu,ngabageuran Kabayan.Geus ah Kabayan bade ka Nyi
Iteung heula.”
Ambu :”Nyi
Iteung?Yeuh Nyi Iteung mah can balik ti Jakarta.”
Kabayan :”Ma’enya Ambu,Nyi Iteung can
balik?”
Ambu
:”Bener,Ambu mah tara ngabohong,jig weh sampeurkeun ka imahna aya teu.”
Kabayan :”Ah nya tos weh,Kabayan rek
istirahat heula.”(Asup ka kamar sabari
cirambai cai panon)
Peutingna sobat Kabayan nyaeta Cenang jeung Nanang datang ka imah siKabayan,nu
alesana hayang tepang jeung si Kabayan padahal mah ku sabab si Kabayan boga TV
anyar,janteun manehna tiasa nonton TV gratis di imah si Kabayan.
Cenang
:”Kabayan..!Kabayan..!.”
Nanang
:”Kabayan…..!”
Ambu
:”Sabar-sabar.”(Sabari mukakeun panto)
Nanang
:”Kabayana aya?”
Ambu
:”Aya sok weh lebet.”
Cenang Nanang:”asik.”(Sabari asup ka imah Kabayan)
Cenang :”Hey Kabayan,gaya
lah ayeuna mah geus jadi juragan,boga TV gede,hayu urang nonton TV.”
Kabayan :”Ah,urang oge nyaho niat maneh
ka dieu,rek milu nonton TV.”
Nanang :”Ahhhh.Kabayan mah terang
wae niat abdi,hihihi..”
Kabayan :”Geuslah maraneh naronton
ditu,urang mah lieur.”
Cenang :”Eh…eh Kabayan,naha
eta teh asa siga….,Iteungnya ?’’(Sabari
nunjuk-nunjuk ka TV)
Nanang :”Mana ? oh enya eta mah
si Iteung ,tapi naha beda pisan,beuki geulis geuningan.”
Kabayan :”Mana? mana? Oh beneur
geuningan eta Nyi Iteung,naha ngarana janten Syahlacin?”
Nanang :”Ah..maneh mah
Kabayan,yeuh nya lamun geus jadi artis mah atuh ngarana kudu alus,maenya sok
Iteung?Ganti ku anu leuwih keren.”
Cenang :”Bener tah
Kabayan,Iteung tos ganti ngarana mereun.”
Kabayan :”Oh…he’euh nya bener.Kumaha
atuhnya carana supaya urang tiasa nyusul Nyi Iteung?”(Sabari nyepengan tarang)
Kabayan
keur bingung mikiran kumaha carana supaya manehna bias nyusul si Iteung ka
Jakarta.Pas tiluannana keur malikir,aya hiji iklan di TV nu sakirana tiasa
nulungan maranehna.Iklan naon eta,hayu urang tinggal.
Reporter Risis:”Abdi,reporter
Risis,nyaeta reporter Ripuh jeung Eksis.Aranjeun
hoyong jadi artis? Hoyong terkenal di saluruh jagat raya? Hayu urang ngiringan
audisi Boyband di Jakarta,di jamin araranjeun pasti terkenal.Hayu enggal-enggal
ngiringan.” (Sabari manehna kaluar tina
layar TV sareng ngabagikeun formulir ka Kabayan)
Kabayan
:”Wah,kabeneran pisan aya audisi jadi Boyband.Cenang! Nanang! Hayu urang ka
Jakarta ambeh tiasa patepang jeung si Nyi Iteung,satuju?”
Nanang
:”Asyik,jadi artis.”
Cenang
:”Heu maneh mah (Sabari ngagetok tarang
si Nanang).Demi nulungan sobat, kuring satuju.”
Isukana Kabayan, Cenang, sareng Nanang
teh pamit ka Jakarta .Tos nepi di Jakarta tiluana teh langsung ngadatangan
tempat audisi Boyband.Ambu anu teu sabar bade ningali anakna tampil di TV diuk
di harepeu TV.
Ambu
:”Aduh,aduh mana si Kabayan teh,ceunah rek audisi naha teu aya-aya? Tah,gening
aya oge si Kabayan teh ,Ambu bade ningali ah.” (Sabari ningali TV)
Komentator
:”Sok,perkenalkeun heula saha aranjeun.”
Kabayan
:”Perkenalkeun wasta abdi David.”
Nanang
:”Wasta abdi Kevin.”
Cenang
:(Nyepeng tarang sabari bingung mikirkeun
ngaran)”Nami abdi Cecep.”
Kabayan
:”Aduh,maneh mah nya,ngaran urang jeung si Nanang teh geus alus-alus,David
jeung Kevin,eh ari maneh cecep.Pamaeh dasar…”(Sabari ngajitak tarang si Cenang)
Cenang
:”Enya atuh kuring teh lieur,anu aya di otak kuring teh ngan ngaran cecep
hungkul.”
Nanang
:”Geus welah teu nanaon, nu penting mah urang tiasa ngiluan audisi.”
Cenang
:”Tah,beneur ceuk si Nanang teh.”
Komentator
:”Oke,sok atuh tampilkeun penampilan aranjeun.”
Pas Kabayan ,Cenang ,jeung Nanang rek
nampilkeun bakatna sora Kabaya Ujug-ujug serek. Ambu teh langsung mere jahe ka
si Kabayan,si Komentator bingungeun, anjeun sadaya ge pasti bingung, hayu urang
tinggal adegana.
Kabayan
:”Uhuk-Uhuk-Uhuk.”
Ambu
:”Jahe jang, jahe,jahe.”
Kabayan
:”Naon Ambu ?”(Sabari kaluar ti layar TV)
Ambu
:”Ieu jahe,jahe sok atuh emam heula jahena.”(Sabari mere jahe ka Kabayan)
Kabayan
:”Enya-Enya abdi emam jahena,nuhunnya Ambu nuhun.”(sabari asup deui ka layar TV)
Ambu
:”Enya sami-sami.”
Cenang
:”Kabayan,buru atuh dahar jahena engke bisi komentatorna ngamuk.”
Komentator
:”Hehh!!! (Sabari nenggeul meja)
Nanang
:”Tuh pan bener ceuk si Cenang.”(Sabari
ngaharewos ka ceuli si Kabayan)
Komentator
:”Buru,arek nampilkeun moal,hararese kitu oge.”
Hotts
:”Nuhun bu!!!”(Sabari ngabentuk formasi)
Sanggeus audisina rengse,komentator
nangtukeun saha pamenangna.Teu di sangka-sangka Kabayan, Cenang,jeung Nanang
teh jantenanu meunang janten Boyband terkenal,anu ngarana Boyband Hotts.Kabayan
Akhirna patepang jeung Syahlacin dina hiji acara.
Reporter :”Kunaon
nami anjeun Syahlacin?”
Iteung
:”Kusabab saya alay cin..”
Reporter
:”Kumaha tanggepan anjeun ka Boyband Hotts anu pendatang anyar tapina tiasa
naek daun?”
Iteung
;”OMG menurut abdi mah nya.abdi tiada tandinganana.”
Reporter
:”Anjeun yakin?”
Iteung
:”Insya allahnya abdi mah yakin sesuatu pisan.”
Ujug-ujug Kabayan jeung
sobatna datang tuluy nanya ka Syahlacin.
Kabayan
:”Iteung…Iteung anjeun teh Nyi Iteung pan?”
Iteung
:”Aduh anjeun sahanya abdi mah Syahlacin.”
Nanang
:”Astaghfirulohnya.!’’
Iteung
:”Eh eta mah cirri kahas kuring,tong di turutan.”
Nanang
:”Keun welah.”
Kabayan
:”Iteung…bener ieu mah iteung,ah kang Kabayan mah pasti apal Iteung rek
ngagentos ngaran naon ge !”
Iteung
:”Tong sok kenal atuh ieh meuni kampungan pisan!”
Cenang
:”Ari maneh Iteung sombonglah ayeuna mah geus jadi artis teh,nepika kabogoh ge
poho.”
Iteung
:”Hey,kamu tong loba omong,Syahlacin teh artis anu kasohor,maenya boga kabogoh
siga saha eta Kabayan,geuslah urang rek indit heula ka acara lain heula.”(Sabari malingkeun sirah)
Pas dina acara eta Iteung teh papanggih jeung si
Ayanti, teras manehna duaan teh pa’adu omongeun,ku sabab Iteung datangna telat.
Ayanti
:”Ehem,ehem aya anu kabeurangan yeuh.”(Sabari
ngadelekan Syahlacin)
Iteung
:”Enya urang telat kunaon kitu?”
Ayanti
:”Uhh..ceunah artis terkenal,eh geningan datangna kabeurangan,cangor maneh
mah.”
Iteung
:”Heh,dangukeunnya urang teh telat lain pamalesan,tapi kusabab ti acara anu
lain heula,you now?”
Ayant
:”Enya,enya,enya.Up to you lah!”(Sabari
ninggalkeun iteung)
Iteung
:”Huuuuh,dasar jalma gelo.!”
Isukannana, Hotts teh keur latihan sareng
koreograferna,tapi Kabayan teu bener latihanana kusabab mikiran si Iteung wae,
jabaning koreografer na teh super galak.
Koreografer :”Hiji,dua,tilu mulai.”
Hotts
:(Latihan nari-nari,tapina si Kabayan
henteu bener)
Koreografer
:”David,ari maneh kunaon meuni teu bener wae titadi.” (Sabari neggeul suku si Kabayan make mistar)
Kabayan
:”Hampura bu korek.”
Cenang
:”Koreografer lain korek.”
Nanang
:”Tumben maneh pinter.”
Koreografer
:”Ah,geuslah, sok mulai deui latihanana, buruu !”(Sabari ngangkat mistar)
Hotts
:”Enya bu..(Sabari mulai deui latihana)
Pas tos rengse
latihana,Kabayan patepang jeung si Ayanti.
Ayanti
:”Eh David ti mana ?”
Kabayan
:”Ti tempat latihan.”
Cenang
:”Adeuuyy,meuni David wae anu di tanya ari urang jeung si Nanang teu di tanya.”
Ayanti
:”Nya enya atuh sanajan nanyana ka David hungkul teu nanaon atuh da sarua.”
Nanang
:”Ayanti,teu bareng jeung si Anangka ?”
Ayanti
:”Teu ah da tos putus jeung si eta mah,ayeuna mah kuring jomblo.”
Cenang
:”Asiiiiiik,aya kasempatan keur kuring atuh…!,henteu heureuy ketang.”(Sabari seserian)
Kabayan
:”Eh…geus atuh ah, hayu urang balik, cape yeuh”
Nanang
:”Tah..he’euh bener, hayu atuh.”
Kabayan
:”Ti payun nya neng Ayanti.”
Ayanti
:”Enya.”(Sabari seuri isin)
Ti saprak Ayanti panggih jeung si Kabayan , Ayanti
teh langsung bogoh ka si kabayan.Teras Ayanti the ngadeukeutan wae si Kabayan,
Syahlacin teh cemburu.Kumaha lanjutan caritana urang tinggal adegan ieunya.
Reporter
:”Ayanti,david.”(Sabari ngungudag Ayanti)
Ayanti
:”Punteunnya aya urusa naon?”
Reporter
:”Abdi si Reporter Risis Ripuh jeung Eksis,ngomong-ngomong Ceunah Ayanti jeung
David the nuju caketnanya?”
Ayanti
:”Hmmm.”
Kabayan
:”Henteu abdi jeung Ayanti mah rencang cakeut hungkul .”
Ujug-ujug Syahlacin
datang.
Iteung
:”Bener,Ayanti jeung David teh ngan rerencangan hungkul.!”
Ayanti
:”Naon Syahlacin pipilueun wae ? Nya salah maneh oge teu narima david ti
baheula.”
Kabayan
:”Geus-geus tong ribut, Ayanti ku abdi anteurkeun uih urang nunggu di
mobilnya.”
Saentos si Kabayan
angkat Ayanti megat Iteung teras ngabisikeun hiji hal.
Ayanti
:”Heh syahlacin kadieu.”(Sabari narik
leungeun si Iteung)
Iteung
:”Ihh tong narik-narik leungeun syahlacin atuh. Oh My God aya naon sih? Meuni
siga aya sesuatunya.”
Ayanti
:”Hehehe,ayeuna David mah aya di leungeun kuring.”(Sabari seuri sinis)
Iteung
:”Mana si David ? eweuh di lengeun didinya..”
Ayanti
:”Heu maneh mah ongkoh artis terkenal,tapi anu kitu ge teu ngarti eta teh
paribahasa, maksadna teh si David keur dekeut ka urang, teu bogoh deui ka
maneh.”
Iteung
:”Heh tong sok nya janten jalma teh, rek kumaha oge David mah tetep bogoh ka
Syahlacin salami-lamina, tos nya abdi pan artis terkenal, jool sibuk kudu indit
deui ka acara salanjutna.
Sanggeus kajadian eta teh Kabayan langsung nelepon
Syahlacin dina telepon teh Kabayan ngomel-ngomel ka Syahlacin.
Iteung
:”Halo..aya naon Kabayan ?Tumben nelpon ka urang?”
Kabayan
:”Ai maneh teh kunaon? Ngomel-ngomel ka Ayanti? Cemburunya?” (Raray kapedean)
Iteung
:”astagfirulohnya meuni ge’er pisan maneh the,keur naon urang cemburu ka ayanti
pan urang jeung ayanti geulisan urang.”(Raray
narsis)
Kabayan
:”Ikh,meni so pisan.”(Sabari nutup
telepon)
Sanggeus Kabayan nutup telepon Syahlacin teh
nyadar lamun manehna teh masih bogoh ka Kabayan.Teras isukana Syahlacin boga
inisiatif nyemperkeun Kabayan sabari rek menta maaf.
Syahlacin
:”Punteun Kabayan…”(Suara anu lembut)
Kabayan
:”Aya naon?”(Raray sarius)
Iteung
:”Urang rek menta maaf nya ka maneh,enya urang jujur yeuh,urang sabenerna bogoh
keneh ka maneh.”
Kabayan
:”Hmmm,bener eta teh,ahh maneh mah ngabohong.”
Iteung
:”Bener,da urang teh sabenerna Iteung punteun urang teu ngaku,kusabab Iteung
isin ka infotaiment,punteun nya Kabayan.”
Kabayan
:”Tah ieu kakara iteung anu kang Kabayan kenal.Teras rencana Iteung bade naon
ka dieu?”
Iteung
:”Iteung mutuskeun rek ngiring kang Kabayan ka Kampung.”
Di tukangeun manehna aya Ayanti anu
ngadangukeun manehna dua’an ngawengkong.Ayanti ngarasa sedih teras mutuskeun
angkat ka luar kota.
Ayanti :”Aww.”(Sabari nabrak Cenang)
Nanang
:”Ari maneh nakunaon nabrak kuring,tuh pan buuk kuring acak-acakan.”
Ayanti
:”Ah,awas maneh banci.”(Sabari
ninggalkeun Cenang jeung Nanang)
Cenang
:”Ihh,meuni kaktus pisan.”
Nanang
:”Salah ari maneh lain kaktus,ketus kuya..!”
Cenang
:”Oh enya-enya.”
Isukna,Iteung ngiring mulang ka desa teu puguh
jeung si kabayan,Kabayan,Iteung jeung sobat-sobatna mutuskeun ninggalkeun dunia
hiburan.Akhirna mah kahirupan di desa balik deui siga baheula.
ITEUNG SARENG KABAYAN TEH HIRUP BAHAGIA
“TAMAT’’
Si kabayan ngalamun
mitoha si
kabayan keuheuleun pisan, sabab si kabayan sok ngalamun wae. di gawe bari
ngalamun, dahar bari ngalamun, mandi bari ngalamun komo di pacilinganmah mani
beuki anteng ngalamuna teh…
sakali
mangsa si kabayan manggih endog meri, ngagoler dina jarami di sawah mitohana,
si kabayan atoheun pisan, gancang endog meri teh di bawa kaimah de
tembongkeun ka pamajikanana.
“sukur, ka
dieu urang kulub, keu si encid (budakna red.)” ceuk pamajikan si
kabayan.
“montong”
tembal si kabayan, “anggurmah rek di pegarkeun, di pilukeun kana hayam bapa, nu
ayeuna keur nyileungleum” tembal si kabayan. ti dinya endog teh di teundeun
hareupeunnana bari di taksir.
“kumaha
akang wae atuh, ngan ayeuna mihape budak, uing rek ngisikan heula” ceuk
pamajikan si kabayan bari ngajinjing boboko rek ngisikan di pancuran.
si kabayan
cingogo di harudum sarung bari nyanghareupan endog. budak mah di antep wae sina
kokorondangan dina palupuh, ari manehna anteng ngalamun deui, kieu ngalamuna
teh….
“endog teh
pasti megar, heug bikang, engke pasti ngendog deui. umpamana wae ngendogna
sapuluh terus di pegarkeun deui, megar deui jadi boga sabelas meri tah, pek
kabeh ngendog deui, mun endogna sapuluhan jadi boga 110 endog, beuki lila meri
teh beuki loba. endogna oge pasti beuki loba. aing rek jadi bandar endog, endog
di jualan aing jadi loba duit. duitna di beulikeun domba bikang. domba na
baranahan tepi ka aing loba domba, dombana di jual kapasar, terus di beulikeun
munding sarakit, munding oge baranahan, aing bakal loba munding… adeuh..huhuy…
munding aing mani rendang di sawah…….”
keur kitu,
geprak wae endog si kabayan teh di baledog ku pamajikanana tepi ka peupeus,
sihoreng endog teh kacingcalang.
“kabayan,
cing atuh kana ngalamun teh mani kamalinaan, tuh tenjo si encid mani buncunur
sirahna tidagor kana tihang, da di antep wae…”
si kabayan
kalahka molotot ka pamajikannana.
“kunaon
munding aing di ruksak ku maneh..? rasakeun ieu paneunggeul..” ceuk si kabayan
bari ngamang-ngamang sapu.
pamajikan si
kabayan sieuneun, tuluy lumpat ka imah kolotna, bari ngais budak. si kabayan ngudag
bari angger ngamang-ngmang sapu.
mitohana
norojol ti imah, tuluy nanya ka si kabayan.
“ku naon
maneh teh kabayan kawas nu teu eling..”
“bongan
munding uing di ruksak ku si iteung..”
“na timana
maneh boga munding…?”
“pan tina
ngajual ladang endog asal na mah..” tembal si kabayan
“bohong
ketang, ngalamun wungkul, barina ge endogna kacingcalang..” si iteung nambalang
“euh kitu..”
ceuk mitoha si kabayan..” paingan atuh kebon aing, mani ledug di ranjah
munding, ari maneh boga munding mah, hayoh gantian, mun teu di gantian di
laporkeun ka pulisi..”
“ampun pa..”
ceuk si kabayan ” abdimah teu gaduh bulu-buluna acan munding teh, eta mah
lalamunan. hayu iteung urang balik..” si kabayan ngajak balik kapamajikanana.
mitohana
gogodeg.
isukna si
kabayan dititah ngala kalap ku mitohana, tina sapuluh kalapa, si kabayan bakal
di buruhan kalapa sa hulu. si kabayan atoheun pisan, terekel wae naek kana
tangkal kalapa rek ngala kalapa nu kolot.
barang nepi
ka luhur tuluy diuk sidengdang dina sela-sela dahan kalapa, teng wae
ngalamun.
“buruh ngala
kalapa rek di jual, ladangna di beulikeu kana endog hayam, tuluy di pegarkeun,
pek di ingu. hayamna beuki loba, endogna ge rea deuih, endog di jual ka pasar,
aing jadi bandar endog. tina ladang endog aing rek meuli domba, domba oge
ngareaan…. aing jadi bandar domba, tina bati domba aing rek meuli munding… eh
ketang moal, moal meuli munding bisi ngaruksak sawah mitoha… ah rek meuli kuda
wae. kudana kuda balap.. kuda ustrali nu jangkung tea, aing jokina…plok..plok
kudana di lumpatkeun…”
bari
ngalamun kitu teh si kabayan reurendeukan dina palupuh kalapa.
“kuda teh
beuki tarik lumpatna… horseh kotoplak…kotoplak……” sikabayan beuki motah wae
diukna dina palapah kalapa, tepi ka palapah teh pepelenoyan. kulantaran motah
teung palapah teh potong, sikabayan ngoleang kabawa ku palapah kalapa. gebrus
wae ka balong. untungna kalapa teh sisi balong, si kabayan pipina bared keuna
regang awi, sukuna tipalitek, untung teu maot oge.
ti harita
sibayana kapokeun deui ngalamun dina tangkal kalapa…..
#si kabayan ngdeupaan lincar
Si Kabayan jalma miskin taya kaboga.
Di sakampung éta mah pangmalaratna baé meureun. Imahna teu béda ti saung butut.
Ari pagawéanana, kitu wé buburuh ngoréd.
Béda deui jeung tatangga Si Kabayan,
bandar munding anu kacida beungharna. Sawahna lega, kebonna puluhan héktar,
imahna gé nya gedé nya agréng.
Sakali mangsa tatangga Si Kabayan
téh hajat gedé, ngawinkeun anakna. Ondangana kacida lobana, boh ti nu jauh boh
ti nu deukeut. Carék wiwilanganana salembur éta mah diondang kabéh, iwal Si
Kabayan.
Si Kabayan jeung pamajikanana teu
kira-kira waé nalangsaeunana. Tuluy waé Si Kabayan téh ngalaan baju, kencling
indit ka pipir imah nu boga hajat, pék ngadeupaan lincar.
“Sadeupa, dua deupa, tilu deupa, …,”
cenah.
Sémah kacida kagéteunana, nénjo
kalakuan Si Kabayan kitu téh. Saréréa ngariung nénjokeun Si Kabayan ngadeupaan
imah nu boga hajat.
Pribumi ogé norojol; barang ngadéngé
rebut-ribut di luar téh, gancang kaluar. Ari rét ka Si Kabayan, manéhna
ngajenghok, tuluy nanya ka Si Kabayan.
“Ku naon Kabayan, manéh téh
ngadeupaan lincar? Bet éta jeung teu dibaju kitu, kawas budak waé.”
Témbal Si Kabayan, “Wah, mun kolot gé diondang.”
Nu boga hajat pohara éraeunana,
rumasa ngabéda-béda jelema. Gancang waé nyarita.
“Kapan ti kamari gé diondang. Manéhna
mah sok pohoan. Gancang balik, dibaju heula, engké ka dieu, sakalian bawa
pamajikan,” kitu ceuk nu boga hajat téh.
Si Kabayan kacida atoheunana
Tidak ada komentar:
Posting Komentar